βιογραφικό
Η Αικατερίνη Ντινοπούλου είναι performer, χορογράφος και video artist. Έχει παρουσιάσει τη digital performance Alter-egos, την interactive video installation 512:Personas, τη multimedia dance performance της Αμάλγαμα και την audiovisual live installation της 2² στην Αγγλία και την Ελλάδα. Τα videos της παράστασης Αμάλγαμα έχουν βραβευθεί από τη Video Art Gallery του Λονδίνου. Μετά τις σπουδές της στη δημοσιογραφία, ξεκίνησε το χορό εμπνευσμένη από τη διδασκαλεία εκφραστικού χορού και αυτοσχεδιασμού στο Studio KER - Crete το 2000. Συνέχισε την εκπαίδευση της στο μπαλέτο, σύγχρονο χορό και εικαστικά στην Αθήνα. Ειναι απόφοιτος του τμήματος Χορού και Εικαστικών του Πανεπιστημίου του Brighton. Με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση, τώρα παρακολουθεί μεταπτυχιακές σπουδές στην Performance: Dance Maker στο Πανεπιστήμιο του Chichester. Παραδίδει σεμινάρια χορογραφίας, performance και dance video σε σχολές χορού στην Αγγλία και την Ελλάδα. Συνεργάζεται με τη θεατρική ομάδα Δημιουργίκες Γεφύρες ως χορογραφος και video artist. Το 2008 ίδρυσε την Detour Collective, μαζί με αλλούς ανεξάρτητους καλλιτέχνες, με στόχο την προώθηση του χορού και των εικαστικών στην Κρήτη.
παραστάσεις
Αμάλγαμα (16 Ιουνίου, διάρκεια: 30 λεπτά)
Το Αμάλγαμα είναι μια multimedia dance performance που ερευνά την πολυπλοκότητα του Εαυτού χρησιμοποιώντας χορογραφία, βίντεο και ηχοτοπία. Η παράσταση διανύει μια διαδρομή από την αντιπαράθεση στην συγχώνευση των αντιθέσεων, βασιζόμενη σε ψυχοαναλυτικές υποθέσεις.
Η κύρια επιρροή της παράστασης είναι το ψυχοαναλυτικό μοντέλο του Γιούνγκ όπου αναφέρεται ο Εαυτός ως η ιδιαίτερη λειτουργία που ενοποιεί τις αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης. Αρχέτυπα, σύμφωνα με το Γιουνγκ, είναι η Περσόνα που αναπαριστά τη συνειδητή πραγματικότητα και το ρόλο κάποιου μέσα στη κοινωνία, ενώ η Σκιά αναπαριστά το ασυνείδητο, τη φαντασία, συγκαλυμμένα συναισθήματα και πόθους.
Το Αμάλγαμα εκφράζει μια οπτική και κιναισθητική γλώσσα για να περιγράψει αυτές τις ψυχολογικές διαδικασίες μέσω εκφραστικού χορού και συμβολικής απεικόνισης. Μέρη αυτής της γλώσσας είναι ακριβώς τα στοιχεία των αντιθέσεων που απαρτίζουν τη συνύπαρξη, τον αντικατοπτρισμό, την εκρηκτική σύγκρουση, τη συγχώνευση και τον συγκερασμό τους σε χρυσές ισορροπίες. Η επανάληψη, η αντιστροφή, και ο χρόνος μια κυκλικής ροής… Καθώς, οπτικές αυταπάτες, προσέγγιση του απείρου και layering δίνουν μια διαφορετική προοπτική στο χώρο.
Ο συνεχής κύκλος της ζωής είναι σαν ρολόι που κινείται αέναα από τη ζωή ως το θάνατο και ξανά στη ζωή. Η γήρανση είναι μια αντίστροφη άνθηση – μια ασταμάτητη κυκλική πορεία μέσα στις αντιθέσεις. Παρόμοια, οι χορογραφίες ξεδιπλώνονται ως ένα σημείο. Ο Εαυτός λαμβάνει και προβάλλει πληροφορίες στο περιβάλλον ως μέρος μιας ασταμάτητης κυκλικής διαδικασίας όπου πραγματικό και φανταστικό συνυπάρχουν. Στο Αμάλγαμα, video camera και projector αναπαριστούν αυτή τη διαδικασία.
Μια βιντεοπροβολή πάνω στο σώμα ενός χορευτή λαμβάνει αλληγορικό νόημα καθώς αποκαλύπτει τη σχέση μεταξύ ζωντανού και προβαλλομένου σώματος. Το βίντεο είναι μια διαδρομή μέσα σε διάφορα στερεότυπα στοιχεία που συντελούν τον Εαυτό, παρουσιάζοντας ένα συνοθίλευμα εικόνων που εμφανίζονται και εξαφανίζονται, όπως ο άϋλος κόσμος των αναμνήσεων. Το ζωντανό σώμα αναπαριστά την ενότητα του Εαυτού ως αληθινός, απτός και παρών. Ο χορευτής ακολουθεί ένα δομημένο αυτοσχεδιασμό όπου άλλοτε αλληλεπιδρά και άλλοτε υποβάλλεται στις συνεχείς φωνές και εικόνες του βίντεο.
Η παράσταση στοχεύει να βάλει το κοινό μέσα σε μια διερεύνηση της ιδέας του Εαυτού, ψηλαφώντας την ανάπτυξη της προσωπικότητας μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και τις εσωτερικές παρορμήσεις. Το κοινό βρίσκεται κοντά και αγκαλιάζει τον χορευτή με ένα ενδόμυχο τρόπο καθώς ετερόκλητα στοιχεία συγχωνεύονται σε ένα Αμάλγαμα.
Συντελεστές
- Χορογραφία και καλλιτεχνική διεύθυνση - Αικατερίνη Ντινοπούλου
- Μουσικοσυνθέτης - Μαρία Παπαδομανωλάκη
- Ερμηνεία, καλλιτέχνης του video - Αικατερίνη Ντινοπούλου
- Χειριστές ψηφιακών μέσων - Vernon Francis, και Rosanna Tat
- Video ερμηνευτές - Μαρίνα Τσαρτσαρά, Κωνσταντίνος Βαξάλης, Μαρία Ντούκακη, Οδυσσέας Ντουκάκης, Mitch Birne, Stuart Davies, William Davies, Anna-Carina Mullins, Alex Mannion-Jones, Lori Oregan, Luke Powel, Pauline Smith, Αικατερίνη Ντινοπούλου
Alter-egos (17 Ιουνίου, διάρκεια: 15 λεπτά)
Το Alter-egos είναι μια παράσταση ψηφιακής αλληλεπίδρασης που ερευνά την πολυπλοκότητα του Εαυτού χρησιμοποιώντας χορογραφία, βιντεοπροβολές, δεδομένα ηλεκτρονικών προγραμμάτων και ηχοτοπία. Μέσω μιας οπτικής και κιναισθητικής γλώσσας, εκφραστικού χορού και συμβολικής εικονοπλασίας, περιγράφει την ανάπτυξη της προσωπικότητας μέσα από την κοινωνική αλληλεπίδραση και τις εσωτερικές παρορμήσεις. Με αλλά λόγια, η παράσταση προσεγγίζει το χορό όχι μόνο κινησιολογικά αλλά και εικαστικά, διερευνώντας τη σχέση μεταξύ φυσικού και ψηφιακού σώματος. Το Alter-egos είναι μια διαδραστική δουλειά όπου πραγματικό και φανταστικό συνυπάρχουν καθώς το ψηφιακό σώμα αλληλεπιδρά με ένα χορευτή όχι μόνο ως απλή αντανάκλασή του αλλά και ως alter-ego του.
Η παράσταση συν-χορογραφεί τις βιντεοπροβολές του ψηφιακού χορευτή με τη ζωντανή παρουσία του χορευτή, προσδίδοντας μια σουρεαλιστική αισθητική. Οι σκιές του χορευτή γίνονται επίσης μέρος της χορογραφίας. Οι χορογραφίες αναπτύχθηκαν μέσω αυτοσχεδιασμού ως σύνθεση από αυτοσχέδιες κινήσεις. Το κινησιολογικό λεξιλόγιο της χορογραφίας περιλαμβάνει την ανάπλαση καθημερινών κινήσεων σε σύγχρονο και εξπρεσιονιστικό χορό. Επίσης, η μηχανική επαναλαμβανομένη κίνηση του χορευτή - που προβάλει το ρυθμό μιας σύγχρονης μητρόπολης - συναντά τις ποιότητες κίνησης προγράμματων ψηφιακού μοντάζ όπως play, pause, rewind, fast forward, slow motion, copy/paste, delete or escape.
Επιπλέον, η παράσταση βασίστηκε στη μελέτη φιλοσοφικών μοντέλων και ψυχολογικών υποθέσεων. Οι υποθέσεις του ψυχαναλυτή Καρλ Γιούνγκ σχετικά με τα αρχέτυπα του συλλογικού ασυνειδήτου και τους συμβολισμούς των μύθων, έχει υπάρξει βασική έμπνευση του Alter-egos. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, αναφέρομαι στα αρχέτυπα «Περσόνα» (η συνειδητή πραγματικότητα και οι ρόλοι που έχει ο καθένας στην κοινωνία) – «Σκιά» (που αντανακλά ασυνείδητα συναισθήματα και πόθους) – «Εαυτός» (ως τη λειτουργία που ενοποιεί τις αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης). Περεταίρω ερευνά - προσεγγίζει τη δυαδικότητα αναφερόμενη στην φαινομενολογία της παρουσίας/απουσίας.
Το Alter-egos είναι μια χοροθεατρική παράσταση όπου χρησιμοποιεί ψηφιακά μέσα όπως βιντεοπροβολές οι οποίες αλληλεπιδρούν με τον χορευτή προσδίδοντας αλληγορικά νοήματα και μια cinematic αισθητική στο χορό. Τα ψηφιακά μέσα εισάγουν νέα είδη τέχνης καθώς συνδυάζουν πολλαπλές καλλιτεχνικές κατευθύνσεις και έτσι μπορούν να επεκτείνουν τις εκφραστικές δυνατότητες ενός χορευτικού σώματος σε άλλες καλλιτεχνικές φόρμες.
Συντελεστές
- Χορογράφος - Αικατερίνη Ντινοπούλου
- Ζωντανή και Ψηφιακή Εκτέλεση - Rosanna Tat
- Σχεδιασμός Ήχου και Φωτισμού - Vernon Francis